Q – 16aad
Gobaad, waxa ay weli cabsi kula hoos jirtaa geedihii iyo kushashkii ay ku dhex dhuumanaysay salkooda, waxa ayna dhagaysanaysaa, codadka wada sheekaysanaya ee dhankeeda ku soo socda, iyada oo ka welwel qabta, in ay dadku yihiin, kuwo iyada baadi goobaya oo raba, in ay dib ugu celiyaan Mahad-dheere iyo halkii lagu aaya tiray ee ay ka soo carartay, waxayse moog tahay Mahad-dheere, inuu geeriyooday madaxeedana uu hangal ama asaay saaran yahay, iyada oo aan war u haynin, waxaa kale oo ay ku war la’dahay, in Mahad-dheere iyo iyaduba aanay dib danbe ifka iskugu arki doonin!
Xilligu wuu is gurayaaye, in cabbaar ah ka dib, dadkii socotada ahaa ee ay Gobaad codadkooda dhageysanaysay mid ka mid ah, ayaa geedaha xaggooda u soo leexday, si uu u xaaja guto, Gobaadna wey aragtay meesha ay ku dhakanayso, inuu nin ku soo socdo, hasa ahaatee qofka soo leexday oo ah doob xarragoonaya, ma arko gabadha kushka ku hoos jirta oo wuxuu isu haystaa inuu meesha keligii ku yahay, waase war moog aan goobta ka fileynin, inuu geedaha qof ku hoos jiro, si kastaba xaalku ha u dhacee, isaga oo isku kalsooni qaba buu inta kadalloobsaday oo go’iisii kor u xaytay buu shuban bararaq leh sii daayay, ka dibna si aayar ah buu saxaradii isaga tirtiray, isaga oo weliba iska heesaya oo haba yaraatee aan wax tuhun ah iyo aragti dadeed ah aan ka shaki qabin.
Gobaad oo inta ay waxaasi oo dhanba ay dhacayeen, si toos ah u daawanaysay isla markaana urta meesha ugu soo gashay sanka ka heysata ceebna aan u arkin falka meesha ka muuqda, ayaa doobkii markii uu xaaja dhamaystay oo uu is tirtiray ka dib, waxay isaga oo aan weli arag, si kedis ah ugu ku tiri “Walaal, asalaamu calaykum”.
Doobkii war moogga ahaa ee is moodayay, inuu keligii ku yahay dhul dhireedka ee iska xaajeysanayay, ayaa markii uu maqlay codka dumareed ee gadaashiisa ka soo yeeray, intuu naxay oo uu kor u booday buu cawdu billaystay, markii uu gadaal u soo eegayna, waxay indhihiisu qabteen gabar ay diifi ka muuqato oo maryo heylaan ah oo jeex jeexan wadata, markaasuu isaga oo qeylinaya cagta wax ka dayay, maxaa yeelay ceeb iyo cabsiba waa ay isugu darmeen, wuxuuna kala garan waayay “In ay qofku jin tahay iyo in ay dad tahay!”.
Oday iyo wiil kale oo la socday ninka howdka ka soo qeyliyay, ayaa u qaatay, in ay wiilku habar dugaag weerar ku soo qaadday, markaas ayey ku soo ordeen, iyaga oo warmahooda iyo fallaarahoodaba la soo kala baxay, waxayse arkeen ninkan oo keligii ordaaya oo aanay jirin cid kale oo soo eryanaysa odaygii baana kor u yiri “War bal istaag maandhow, waa adigan ordaya ee cabaadayee, maxaa ku helay oo aad ka ordeysaa, illeyn cidiba ku ma daba socotee?”
Doob saxaroole, isaga oo gariiraya, ayuu si neef tuur ah u yiri “War geedaha hoostooda gabar jin ah baa ku jirta ee iska jira, weliba waxaan u maleynayaa, in ay tahay jin muslimad ah” wuxuuna intaa ku sii daray “Anoo maqlaaya, ayey asalaamu calaykum igu tiri, kamana qaadin oo waan ka soo cararay”.
Intaa markii uu doob saxaroole ku war bixiyay bay Gobaad oo hadalkiisa maqlaysay kor u soo qeylisay, iyada oo leh “War anigu jin maahi, war anigu jin maahiye i caawiya gabar insaan ah oo walaashiin ah baan ahaye”.
Odaygii iyo labadii wiilba, markii ay codkaasi maqleen bay qalabkoodii dagaalka hoos u wada dhigeen, odaygii baana cod naxariis leh ku yiri “Maandhaay bal bannaanka u soo bax aan is wareysannee, maxaa keligaa howdkan cidlada ah ku dhex dhigay?”.
Gobaad dhan wey ka faraxday oo waxay heshay, dad duurkii ay soo jafeysay wehel uga noqda, dhanna wey ka naxsan tahay oo maryaheeda jeex jeexan iyo qaawanida korkeeda ka muuqata, ayaa ku ah ceeb aanay ragga la soo hor istagi karin, waxaanay si miskiinnimo ah u tiri “Adeer macaane, ma idiin soo bixi karo oo cawradayda, ayaa bannaanka taal oo dhar ma haysto afar caana maalna howdkan, ayaan dhex joogay oo dhirtii qodxaha lahayd ee aan soo dhex jibaaxayay baa maryihii iga soo reebtay, hilifka yare aan hadda guntanahayna wuu iga jeex jeexan yahay, ee bal i cawra tira, haddii aad awooddaan!”.
La soco qeybaha kale
W/Q/ Barbaariye Bashiir Cali Xuseen
